Οι δυο αδελφες

Οι δυο αδελφες

Καποτε ηταν δυο πολυ αγαπημενες αδελφες.
Η Θεμιδα και η Ευτερπη.
Ηταν τοσο αγαπημενες που τις ζηλευαν ολοι .
Δεν αργησε να τις ζηλεψει και η θεα Ηρα.
Με την εξουσία της ως θεά τις χωρισε για παντα.
Λέγοντας :
Η μοιρα τις ενωσε η μοιρα θα τις χωρίσει...
Ο ηλιος και η σελινη τις μεγαλωσε, αυτοι  θα τις θλιψουν .Η  μια στο σκοτάδι κι αλλη στο φως.
Να δουμε τωρα πόσο αγαπημενες θα ειναι απο εδω και μπρος.....!

Ετσι κι εγινε...
Η Θεμιδα ζούσε μονο στο φως της μερας και μετα  χανόταν απο προσώπου γης.
Ενω η Ευτερπη ζούσε μονο την νυχτα ενώ αντίθετα εκεινη χανόταν την μερα .
Μονο τα απογευματα και την χαραυγη μπορουσαν να ανταμωνουν απο μακρια...
Και οσοι αιωνες και αν περασαν ποτέ δεν σταμάτησαν να προσπαθούν να αγκαλιάσουν η μία την άλλη.

Ηρθε μια μερα που δεν περιμενε καμiα, αλλα ηλπιζε.
Εγινε έκλειψη ηλιου, το φως και η νυχτα,ο ηλιος και η Σελήνη εγιναν ένα .
Για μια στιγμη τα χασαν δεν ξεραν τι να κανουν.
Εβλεπε η μια την αλλη σε αποσταση αναπνοης.

Με δακρυα στα ματια αγκαλιαστηκαν και χωρις καμια τους να μιλαει με μονο το βλέμμα τους αντάλλαξαν ολη τους την ζωη και οσα ζησαν χωρια.
Η καταρα εσπασε ,ομως η θλιψη τους δεν τελειωσε εκει, δεν μπορουσαν πλεον να ζουν, ειχε περασει ο αιωνας τους, άνεμοι κι οι δυο" έσβηναν".

Η Θεμιδα εκλαιγε που την εχανε για ακομη μια φορα απο την αγκαλια της.
Η Ευτερπη με ενα χαμογελο ανακούφισης και στοργης, οπως καποτε, της ειπε:
-Μην ανησυχεις Θεμιδα, θα τα ξαναπουμε.

Ο Μυθος λεει πως αν και η γης τις χωρισε ,τις ενωσε ο ουρανος.
Και οι ψυχες τους παιζουν και γελουν σαν καποτε που ητανε παιδια.

Αφιερωμενο σε εναν φιλο μου και στην αδελφουλα μου.